Bronnen bij Alfa-denken: tegen de NS

Een voorbeeld van soort artikelen over de NS - het gaat om de toonzetting, zoals hier in de kop (de Volkskrant, 02-09-2006, ingezonden brief van René Schoenmakers (Utrecht)):
  Vakantie is voorbij, de NS-ellende begint

De vakantie is voorbij, de scholen zijn weer begonnen. En meteen begint de ellende bij de NS. Te volle treinen die te laat komen of die je moet verlaten omdat de trein niet gaat. 'Het heeft geen zin om met lege treinen te rijden', zei een woordvoerder van de NS in de Volkskrant (Economie, 23 juni).
    Ik weet niet hoe hij dat weet, want mij is dat nooit gevraagd want dan zou ik zeggen: 'Ik sta wel te wachten op lege treinen of in ieder geval treinen waarin ik kan zitten en die regelmatig rijden.'
    De Nederlandse samenleving heeft miljarden geïnvesteerd in het spoor, zodat de reizigers ook eens een keer kunnen genieten van het forensendom en niet bekaf thuis komen omdat je weer in een te volle coupé hebt gestaan met veel te veel natte jassen.
    Maar wat doet de NS: ze gebruikt de extra capaciteit nauwelijks en nu blijkt ze niet eens genoeg treinstellen te hebben om die extra capaciteit te vullen. Ik reis al maanden langs twee glimmende ongebruikte sporen tussen Utrecht en Amsterdam.
    De privatisering van de NS is mislukt, dus laten we meteen de conclusie trekken dat de privatisering moet worden teruggedraaid. Ja, u hoort het goed, de NS als regulier dienstonderdeel van het ministerie van Verkeer en Waterstaat, met een directeur-generaal aan het hoofd die door de minister tot de orde wordt geroepen als het parlement klaagt over de dienstverlening; een directeur-generaal die als loyaal ambtenaar daar dan ook voor zorgt. Medereizigers, neem uw kans waar, bezoek de congressen van uw politieke partij, bombardeer uw volksvertegenwoordiger met mailtjes, zorg dat het op de politieke agenda komt van de komende verkiezingen: nationaliseer de Nederlandse Spoorwegen!

Eén uit duizenden.
    Individuaisme.

Het volgende artikel stamt uit een tijd dat het inmiddels betere gaat met de NS (vele nieuwe projecten die problemen gaven zijn voltooid), maar houdingen zijn moeilijker te veranderen (de Volkskrant, 05-09-2009, rubriek Ombudsman, door Thom Meens):
  De NS ten onrechte in het strafhok

Het gaat nog steeds niet goed met de opmars van vrouwen naar de top van het bedrijfsleven, constateerde de krant half augustus. De redactie had jaarverslagen van 29 bedrijven laten napluizen op diversiteitsbeleid en constateerde op basis daarvan dat het glazen plafond voor vrouwen het dikst is in de industrie. ...
    Een citaat uit de krant: ‘Treinbedrijf NS behoorde in mei 2008 tot de bedrijven die een contract ondertekenden om het aantal topvrouwen te verhogen. Een jaartje later blijkt de onderneming nog niet in staat om aan te geven hoeveel vrouwen een managementfunctie bekleden, terwijl inzage in de eigen situatie wel een cruciaal onderdeel is van het charter Talent voor de top.
    ‘De NS is niet de enige onderneming die geen inzage heeft of wil geven van het aantal topvrouwen. Tien van de 29 onderzochte ondernemingen hebben geen of onvoldoende informatie’, aldus het artikel.
    De verslaggever die deze zinnen opschreef, baseerde zich op een onderzoek dat in opdracht van de redactie is uitgevoerd: zelf heeft hij in ieder geval geen kennis genomen van het jaarverslag van de NS over 2008.
    De informatie over de NS klopte niet. In het jaarverslag is op diverse plaatsen aandacht voor diversiteit en de positie van vrouwen. Bovendien staan er ook cijfers in over het percentage vrouwen dat deel uitmaakt van de hogere echelons.
    De NS nam daarom contact op met de auteur om hem op zijn fout te wijzen. ...
    Twee dagen na deze eerste publicatie, en een dag nadat de NS de redactie op haar fout had gewezen, schreef de krant in een hoofdredactioneel commentaar het volgende: ‘Verontrustender echter is de gebrekkige rapportage van de onderzochte bedrijven. Van tien van de 29 bedrijven, waaronder de NS , Schiphol, Unilever en Ahold, waren geen gegevens beschikbaar. Dat is opmerkelijk omdat de meeste van hen vorig jaar het handvest Talent naar de Top hebben ondertekend, waarmee ze beloven bij te dragen aan de verhoging van het aantal topvrouwen. Het openbaar maken van gegevens daarover in het jaarverslag is een van de eisen van dit manifest.’
     Het commentaar was van de hand van een andere verslaggever, maar beide schrijvers hebben wel contact gehad over de inhoud. Ook in het commentaar was sprake van een feitelijk onjuiste weergave: van de NS zijn wel gegevens beschikbaar en bovendien rapporteert de NS er ook over in het jaarverslag.
    Maar de auteur van het commentaar heeft evenmin kennis genomen van het jaarverslag. Zij heeft zich gebaseerd op informatie van de verslaggever en de eerdere publicatie in de krant.  ...
    Waarom is de NS niet vooraf gevraagd of de informatie klopte? Wederhoor is toch het minste dat voor publicatie gevraagd kan worden. En waarom heeft de verslaggever nadat de NS aan de bel trok, niet alsnog zelf het jaarverslag ter hand genomen en de feiten gecontroleerd? Waarom heeft de auteur van het commentaar de feiten niet geverifieerd?    ...
    De auteur van het oorspronkelijke verhaal erkent dat hij onzorgvuldig heeft gehandeld en heeft de NS excuus aangeboden.
    Dat lijkt me terecht. Hij had wederhoor moeten plegen. Dat steekt des te meer omdat andere bedrijven wel zijn gebeld. Waarom kon dat ene telefoontje naar de NS er dan niet ook nog vanaf? Zoveel werk kan dat niet zijn.

Antwoord op de vraag: omdat het veel te lekker was om de NS weer eens te kakken te zetten. Openbare voorzieningen ...Bah!!!

Na weer een ruime lading negatieve publiciteit (de Volkskrant, 20-01-2011, door Jaap Boonstra):
  Een beetje eerbied voor het beste spoorbedrijf ter wereld

Jaap Boonstra | Jaap Boonstra is hoogleraar Organisatieverandering aan de Universiteit van Amsterdam en de Esade Business School in Barcelona. Hij vindt dat politici niet moeten kankeren op NS, maar NS juist moeten waarderen.

Tussentitel: Wispelturige overheid heeft investeringen steeds afgeknepen

... Er wordt wat afgekankerd. Vaak door mensen die zelden met de trein reizen. En door leden van de Tweede Kamer.
    Toegegeven, toen er een pak sneeuw lag, bleek de infrastructuur van het spoor daar niet tegen bestand. Er waren vertragingen die fors konden oplopen. En het was vreselijk dat er in Noord Holland een trein drie uur vaststond. Vooral voor de mensen in die trein. Toch is het een wonder dat met zulke extreme weersomstandigheden van de duizenden ritten er zo weinig ritten zijn vastgelopen.    ...

Waar dus altijd in geuren en kleuren over bericht wordt. Maar ook op sterk eenzijdige wijze:
  Tegelijkertijd hoor je weinig mensen klagen als ze op dezelfde dag zes uur vaststaan in de auto of helemaal niet meer met de auto thuis komen. Maar ja, op wie moet je klagen als jezelf in de auto stapt? Rijkswaterstaat? De overheid? De weerman?

Met als voor de hand liggende maar stompzinnige reden:
  Maar ja, op wie moet je klagen als jezelf in de auto stapt? Rijkswaterstaat? De overheid? De weerman?

Kortom: het is een door egoïsme ingeven vorm van stompzinnigheid.
    Hier wat meer objectieve werkelijkheden:
  Als buitenlanders in Nederland zijn, vinden ze de NS vaak het beste spoorwegbedrijf ter wereld. Dagelijks verzorgt de NS bijna 5000 ritten tussen ruim 300 stations voor meer dan een miljoen reizigers. Ons land heeft een van de meest fijnmazige spoorwegsystemen ter wereld. Nergens rijden treinen met zo'n hoge frequentie tussen zoveel bestemmingen. De dienstregeling in Nederland is ontworpen in minuten. Ook dat is uniek in de wereld en de NS verdient er internationale prijzen mee. Onze Nederlandse Spoorwegen behoort van oudsher tot de beeldbepalende bedrijven in Nederland als het gaat om vakmanschap.

En een aantal van de direct schuldigen aan diverse altijd ook bestaande tekortkomingen (er storten ook nog steeds vliegtuigen neer ...) :
  Er zijn een paar redenen voor gedoe op het spoor bij extreme weersomstandigheden. Eén reden is de fijnmazigheid en complexiteit van ons spoorwegnet. Daar hebben we vrijwel alle dagen van het jaar profijt van. De keerzijde is de kwetsbaarheid van het spoor als wissels vastvriezen en treinen uitvallen. Een andere reden is dat er jarenlang onvoldoende is geïnvesteerd in de spoorinfrastructuur. De Nederlandse overheid is de eigenaar van die infrastructuur en het is dezelfde overheid die jarenlang noodzakelijke investeringen in de infrastructuur heeft afgeknepen. Ook is de NS al jarenlang in onzekerheid over de verlenging van de concessie voor het reizigersvervoer. Daardoor is het voor de NS vrijwel onmogelijk om investeringen te doen in nieuwe materieel. De organisatorische scheiding tussen infrastructuur, verkeersleiding en reizigersvervoer is eveneens een politiek besluit. Juist die scheiding is een bron van ellende. Iedereen die een beetje verstand heeft van organisatieprincipes heeft voorspeld dat dit afstemmingsproblemen zou opleveren.

Maar het echte maatschappelijke probleem is dus dit:
  De NS is van ons allemaal. Niet als nationaal kankerbedrijf, maar als bedrijf dat bijdraagt aan de mobiliteit in Nederland en zich elke dag inzet om haar dienstverlening te verbeteren. De NS is van ons allemaal. Daar mogen we trots op zijn en dat mogen we uiten, vooral naar al die mensen bij NS die zich dagelijks inzetten om het mooiste spoorwegbedrijf ter wereld te verbeteren.

Maar dat zijn dus volkomen verboden sentimenten die in het kroegtijger- en grachtengordel-vak waartoe het merendeel van de (landelijke) Nederlandse journalistiek, bij uitstek staande voor de alfa-wereld, is verworden.


Naar Alfa wereld , of site home .

2 jan.2009