Bronnen bij Cultuur, gelijkheid, joods: begrafenissen

Begrafenissen is niet iets waarnaar je voor je plezier op zoek gaat, ook niet op het internet. Maar hier is een exemplaar dat de redactie in de schoot geworpen kreeg (de Volkskrant, 04-03-2013, fotospecial (12 foto's) uitleg of detail
  New York rouwt om dood jonge familie
Foto 1
 
Foto 4

De joods-orthodoxe Satmar-gemeenschap in New York rouwt, zondag, om het verlies van twee leden, jonge ouders die allebei om het leven kwamen bij een auto-ongeluk. ...

Het bijschrift bij de eerste foto zou moeten luiden: "Totale chaos bij joodse begrafenis". En bij de tweede: "Collectief dringen voor de beste plaats bij joodse begrafenis".
    Het is een zeer levendige verbeelding van de omschrijving, in alle onschuld gegeven, van de functie van godsdienst in dit soort gemeenschappen, door sciencefictionschrijver Harry Harrison (Doodsstrijd in Appsala uitleg of detail uitleg of detail ):
  ‘Wat jij zo groots – met hoofdletters en trompetgeschal – ‘Wetten der Ethica’ noemt, zijn helemaal geen wetten, maar gewoon kleine hompjes stam-ethos, waarnemingen van een bende inheemse woestijnschaapherders om de orde in het huis – of de tent - te bewaren."

Of in meer wetenschappelijk sociologische termen: het individualisme en de sociale wanorde zijn zo groot, dat er een zeer strenge vorm van absolute regels, een zeer strenge godsdienst, nodig is om nog voor enige samenhang te zorgen.

Deze godsdienst houdt het al zoiets als 8000 jaar vol.

Een ijzersterk teken van de wanstaltigheid ervan, en van de even grote wanstaltigheid van de erachterliggende sociale houding.

Nu dit er toch al staat, nog maar even naar een bevestiging gezocht op het internet van de stelling dat joodse begrafenissen op islamitische lijken - dat duurde niet langer dan 0,3 seconde:
 

Het moge aan de hand van de kleding duidelijk zijn welke wat is.

En waar dit bestaat uit 8000 en meer ervaring, gaat het vermoedelijk de komende 8000 jaar niet veranderen (de Volkskrant, 23-03-2022, door Sacha Kester):
  Rabbi Chaim Kanievsky 1928-2022

Iedereen kwam voor goede raad bij de Prins van de Torah

Hij was doof, wereldvreemd en leefde tussen de boeken. Maar rabbi Chaim Kanievsky was ongekend populair in Israël. Zijn uitvaart zondag werd een massagebeurtenis.

Rabbi Chaim Kanievsky kwam zelden buiten, had geen idee hoe hij een telefoon moest gebruiken, en volgens zijn familie was het hem nog nooit gelukt om een fatsoenlijke kop thee te zetten. Toch stonden er elke dag honderden mensen aan de deur van zijn bescheiden huis in de Israëlische stad Bnei Brak om de man om advies te vragen.
    Afgelopen vrijdag is de rabbi op 94-jarige leeftijd overleden, en twee dagen later perste zich een enorme zwarte golf door de straten van Bnei Brak: honderdduizenden volgelingen (de politie zegt dat er 750.000 man op de been was - 8 procent van de hele Israëlische bevolking) verdrongen elkaar op het plaveisel, of stonden op balkons en daken in de hoop een glimp op te vangen van de kist van hun geliefde spirituele leider.

Met:
 
Foto:
Honderdduizenden volgelingen van rabbi Chaim Kanievsky hoopten tijdens de begrafenis van hun spirituele leider een glimp van zijn kist op te vangen. Foto Gil Cohen-Magen / AFP

En erbij hoort natuurlijk ... :
  ...    De rabbi had geen officiële rol: hij leidde geen gemeenschap, school of rechtbank. Kanievsky was een man die studeerde, volledig toegewijd, tot 17 uur per dag, en daarom een fenomenale kennis had van de heilige boeken. ...
    Elke dag haalde Kanievsky zijn neus een paar uur uit de boeken om mensen te adviseren die hulp nodig hadden, of dat nu ging om de liefde, gezondheid, of zelfs het gebruik van moderne huishoudelijke apparaten. In lange rijen stonden gewone mannen en vrouwen voor zijn deur, geduldig wachten op hun beurt, maar de mening van Kanievsky was ook van belang voor politici, en dan met name die van de ultraorthodoxe partijen. ...

... onoverkomelijke culturele achterlijkheid.


Naar Cultuur, gelijkheid, joods , Westerse organisatie , of site home .

4 mrt.2013