Groep en individuEén van de zaken die in het kader van diverse maatschappelijke discussies sterk problematisch blijkt, is het maken van een onderscheid tussen de rol van een persoon als individu en zijn rol als lid van diverse groepen.Hier is eerst een stukje evolutie nodig. Oorspronkelijk zijn mensen qua afkomst en opvoeding sterk groepsgericht - overleven deed je in groepen, zie Groep en samenleving  .
Individualiteit was een luxe voor enkele leiders. De moderne tijd, zeg sinds de
jaren zestig, is dus een sterke breuk met een zeer langdurige traditie, en
individualiteit heeft daarom, met de bekende vorm van "overschieten in reactie"
, een waarde gekregen die overschat is, en die het zicht op een aantal
fundamentele relaties tussen groep en individu heeft doen verliezen. Tot aan
het punt waar grote hoeveelheden mensen het bestaan van groepen ontkent,
zoals blijkt uit het bestaan en de populariteit van de uitdrukkin "Je mag
niet generaliseren"
 . Een
idee dat ze als een typisch groepsproces aan elkaar doorgeven - een zinnig
mens zal zoiets niet verzinnen, en zeker niet in zijn eentje - een mens in
zijn eentje komt na
een paar dagen met hangetje pootjes in de eerste beste groep die hij ziet
terug. Het bestaan van "Je mag niet generaliseren" is dus een kwestie van
grote groep half-onzinnigen die enkele volledig-onzinnigen napraten, dat wil
zeggen: het is een groepsproces, hetgeen betekent: de opvatting is een contradictie
.De simpele feiten zijn dat alle discussie over aspecten van de maatschappij per definitie over generalisaties gaan. Of nog algemener: De maatschappij is een generalisatie van het individu. De culturele en ideologische stromingen die uitgaan van de prioriteit van het individu
, zijn naar hun gevolgen te zien als een vorm van kwaadaaardigheid
. Want een wetenschappelijke vorm van sociologie heeft als uitkomst dat als
dergelijke stromingen een invloed krijgen die ligt boven bepaalde
drempelwaardes, óf die stroming, óf de maatschappij als geheel ten onder zal
gaan
 .Met de contradicties achter de rug, kan er overgegaan worden op de wetenschappelijke kant van het probleem. Groep en individu hebben deels dezelfde en deels andere eigenschappen. Om dit
verduidelijken kiezen we een simpel gemeenschappelijke eigenschap, de menselijke
lengte, en twee duidelijk verschillende groepen: Japanners en Nederlanders (meer
realistische sociologische verschillen liggen te gevoelig om als voorbeeld te
dienen
De staafjes geven aan hoe mensen normaliter over dit soort zaken praten en daarboven is weergegeven hoe iedereen wel weet hoe het werkelijk zit: er is een geleidelijke verdeling. In het linker geval overlappen de twee groepen grotendeels zodat men weinig tot niets kan zeggen over individuen uit de twee groepen. Rechts is de situatie veel duidelijker. Pas als de twee groepen in het geheel niet samenvallen, kan men iets definitiefs zeggen over de individuen uit de twee groepen - in het rechter geval kan je als afkorting zeggen dat een (willekeurige) Nederlander langer is dan een (willekeurige) Japanner - dat wil zeggen: de uitzonderingen zijn dusdadig uitzonderlijk dat je ze als eerste benadering prima kan weglaten.
Bovenstaande illustratie is een versimpeling van de
algemene sociologische beschrijving van groepen. Die beschrijving is op zich weer
gebaseerd op een stukje wiskunde, als eerste ontwikkeld door De Moivre maar bekend
als de Gaussiaanse of normale verdeling
Alle Gaussiaanse grafieken van dezelfde eigenschap verschillen slechts op twee manieren: het gemiddelde en de spreiding, de breedte. En wat de grafiek laat zien is iets dat iedereen al weet: afwijkingen van het gemiddelde zijn zeldzamer naarmate men verder van het gemiddelde af zit. En iedereen weet dat dat niet alleen voor lengte geldt, maar ook voor dikte, voor schoenmaat, voor intelligentie, en nog een hele stortvloed aan andere menselijke en niet-menselijke eigenschappen. De grafiek, of verdeling, is zo alom toepasbaar, dat men het de normale verdeling heeft genoemd. De normale verdeling is een geleidelijke verdeling, dus zijn er geen vastomlijnde grenzen te trekken om aan te geven waartussen de lengtes van Japanners en de Nederlanders zich bewegen. Maar daar komt de regelmaat van de normale verdeling te hulp. Alle eigenschappen zijn gedefinieerd door het gemiddelde en de spreiding, en de spreiding is gedefinieerd door de gemiddelde afwijking van het gemiddelde, de standaarddeviatie (zie voor de details hier ).
Dus alles wat we hoeven te doen, is in zowel de grafiek van de Japanners als de
Nederlanders een punt te kiezen met dezelfde waarde voor de standaarddeviatie.
Dat kan een van de gehele waarden zijn, 1 voor de tweederde van de bevolking, of
de 2 voor de 95 procent van de bevolking, of wat voor waarde dan ook, als je
maar voor Japanners en Nederlanders dezelfde waarde neemt. In dit geval zou je
zo veel mogelijk van de bevolking mee willen nemen, dus is 2 een logische keuze.
In de eerste illustratie staan de balkjes voor vaste waardes van de deviatie van
ongeveer 1,5 standaarddeviatie (in verband met illustratieve duidelijkheid).
De situatie van grotendeels overlappende verdelingen is de normale situatie in een rijkere maatschappij. De waardes en drempelwaarde die de meeste maatschappelijke processen in werking doen treden, liggen in dat bereik, en zijn dus moeilijk te detecteren. Dat is het probleem van de sociologie. Dat probleem noodzaakt nauwkeurige kennis van de verdelingen. Een kennis die onbereikbaar is met de tot nu toe veruit meest gebruikte methode van de sociologie: de enquête. Enquêtes kunnen alleen significante resultaten opleveren bij inachtname van kennis uit de psychologie, om te beginnen met die van het menselijke zelfbeeld. Dat dus te sterk afwijkt van de reële situatie. Waartoe behoort het verschijnsel van het "sociaal gewenste antwoorden", het verschijnsel dat normale enquêtes onzekerheidsmarges van 20 procent en meestal meer geeft, en de resultaten ervan dus totaal onbruikbaar, gegeven de gewenste nauwkeurigheid van de verdelingen .
Sinds de opkomst van de computer en met name globale informatiestructuur is er
een veel effectievere vervanger gekomen: het proces van data-mining
.Dit is dus van toepassing op alle maatschappelijke aspecten. Uitzonderingen hierop die men meent te kunnen maken, hebben niets te maken met wetenschap, en alles met ideologie. Wat betreft de huidige sociologie is dat de ideologie van "De Gelijkheid der Mensen" en "De Gelijkheid der Culturen". Niet geheel verrassend in zijn moderne vorm afkomstig uit de invloedrijkste individualistische cultuur: de Joodse .
De praktische uitwerking van "De Gelijkheid der Culturen" kwam met de komst van niet-westerse immigranten naar Europa met name moslims en creolen, onder de noemer van "multiculturalisme" .
De botsing tussen de idiologieën van "Gelijkheid" en "multiculturalisme" met de
ongelijkheid in de werkelijkheid is de reden van de boven al genoemde
ontkenningen van het bestaan van groepen en voor zover men ze wel erkent, de
contradicties die daar uit volgen. Meer daarover hier
 .Een eerste stap naar een beschrijving van de menselijke interacties is genomen hier .
Naar Groep en samenleving
, Gedragsonderscheid en rasonderscheid
,
of site home
.
|
