Bronnen bij In het kort: Allochtone huwelijken

  Het toppunt van culturele lompheid is in andermans land gaan wonen, en dan je dochters verbieden met andermans zonen te trouwen.

Voorbeeld via-via (NRC Handelsblad, 26 juni 2004, ingezonden brief van Agatha Koeleman-Boon (Middenmeer)):
  Wel het geld en de rechten willen maar niet de plichten

Met grote verontrusting nam ik kennis van de woorden van Ilhan Akel in zijn gesprek met Elsbeth Etty (NRC, Opinie & Debat, 19 juni). Het blijkt dat Ilkan Akel geen enkele notie heeft van het hoe en waarom van het huidige stringente vreemdelingenbeleid, van de inhoud van de opvattingen van wijlen Pim Fortuyn, van de achterliggende overtuigingen binnen de VVD, en van de gevoelens en traditionele opvattingen van veel mensen in onze samenleving.
      Namelijk: dat mensen verantwoordelijk zijn voor hun eigen daden, dat mensen in hun eigen onderhoud moeten voorzien, dat volwassenen voor hun eigen gezin moeten zorgen, en dat volwassenen niet op de kosten van de samenleving kunnen leven. En dat er voor veel gewone Nederlanders allang een einde is gekomen aan het in de watten leggen van de verzorgingsstaat, waarom zouden we dan meer solidariteit met vreedelingen moeten hebben dan met, bijvoorbeeld, onze eigen bejaarden.
      Het is helaas zo dat veel allochtonen wel het geld en de rechten willen van Nederland, maar niet de daarbij behorende verplichtingen van lang werken, geduldig sparen, jarenlange studie, opklimmen na generaties, actief leren van de Nederlandse taal. Het is zelfs zo dat na verloop van tijd het beeld is ontstaan, ook bij mij, dat een substantieel van de allochtonen hun huwelijkspartner liever niet in Nederland zoekt. Wat een belediging eigenlijk: wel het Nederlandse geld, maar niet de Nederlandse mens.
     Het is goed dat Elsbeth Etty met dit interview laat zien hoe groot zijn gebrek aan bewustzijn en aan voorstellingsvermogen is, wanneer het om inleven in autochtone Nederlanders gaat.

Verder commentaar overbodig.


Naar In het kort , of site home .

8 jun.2016