Bronnen bij Scheiding en gezond verstand: een publiek geval

Onderstaand artikel van cabaretier en presentator Paul de Leeuw is over het vertrek van Jack Spijkerman bij de VARA, en is voor zijn doen ongewoon serieus. Het is een goed voorbeeld van wat er fout kan gaan bij een scheiding, wat de Spijkerman-affaire is, al was het maar omdat De Leeuw de verbintenis met de VARA intuïtief, en terecht, beschrijft als een huwelijk (VARA TV Magazine, nr. 43-2005, column door Paul de Leeuw):
  Leegloop

...  gevoel overviel mij na het lezen van het interview met Jack Spijkerman in Volkskrant Magazine. Jack mocht helemaal leeglopen tegen een journalist zonder te worden tegengesproken. Hij was namelijk boos! Mijn vakvriendin Hanneke Groenteman zou zeggen: boos op de lucht.
    Onze beste Jack richtte zijn pijlen op de VARA, op Vera Keur (die we vanaf nu VK zullen noemen), directeur Frans Klein, Youp van 't Hek en Ivo de Wijs. Op zich is daar niets verkeerd aan, als je kritiek hebt moet je het spuien, maar volgens mij heeft Jack zich geen moment afgevraagd wie de lezer van de Volkskrant nu precies is. Die is in ieder geval niet onontwikkeld, of iemand die zich interesseert in de privé-perikelen van.... Een lezer van de Volkskrant houdt van hoor en wederhoor. Denkt toch even na voordat hij het stuk verder leest. Als we dus een Jack Spijkerman hebben die een contract met de VARA wilde ontbinden omdat hij 'met zijn bedrijf' meer kansen zou krijgen bij Talpa, dan denkt de Volkskrant-lezer: contract is contract, maar goed, je wil iets anders dan moet je overleggen, onderhandelen, desnoods tot een compromis komen.
    Maar Jack voelde zich - dixit Jack in de Volkskrant - behandeld als was hij een NSB'er. Nu bestaat er een wijs spreekwoord: wie geschoren wordt, moet stilzitten - wat ook op NSB'ers destijds van toepassing was. Jack zát redelijk stil, maar vijf maanden na de rel, en uitgerekend op zijn 57ste verjaardag, nam Jack wraak.
    Natuurlijk begrijp ik zijn onbegrip, zijn eenzaamheid en zijn totaal ontbreken van gevoel voor humor ten opzichte van columnisten als het hemzelf betreft, maar om nu te gaan smijten met de meerdere huizen en tonnen euro's van Youp, te spreken over de ooit avontuurlijke gedachte van de VARA ook commercieel te gaan, of te beweren dat hij tonnen had kunnen verdienen als hij het Kopspijkers-houtblok in de achterbak van zijn dure auto had gepleurd en op menig bedrijfsfeest de gastheer had uitgehangen, inclusief aankondigen van andere artiesten als Gerard J., Dries Roelvink, de Heidebeffers of Greetje en haar jodelende geit, dat
maakt maar een ding duidelijk: een mens heeft het moeilijk als reflectie op zijn doen en laten ontbreekt.
    Dus zijn opmerking als zou VK persoonlijk achter de VARA-internetcomputer hebben gezeten om woedende, voor de VARA negatieve mails uit het Kopspijkers-gastenboek te deleten, raakt kant noch wal. VK computert bijna nooit, behalve als ze aan het chatten is met haar twee nichtjes.
    Ik heb Jack Spijkerman altijd bewonderd om zijn gave zich te omringen door professionele, talentvolle medewerkers, die door hun inbreng het programma dat hij maakt nog beter laten worden. Zijn dankbaarheid voor diegenen stak hij ook niet onder stoelen of banken. Dus begrijpelijk dat velen bij de VARA zijn vertrek betreurden, alsof de leukste oom van de familie ervandoor is gegaan met een geil wijf naar de Bahama's, en tante Vera, neef Frans, aangetrouwde zus Kathleen en de achterneefjes Kees en Felix aan hun lot heeft overgelaten. Geen moment bedacht dat mensen die kritiek uitten op de manier waarop hij vertrok, in eerste instantie zijn vertrek hebben betreurd, en dat niet alleen uit omroep belang.    ...

Veel natrappen dus, hier.


Naar Psychologische praktijktips , of site home ·.